بررسی وضعیت مصرف صبحانه در دانش‌آموزان شهر قم و عوامل پیش بینی کننده آن بر اساس سازه‌های الگوی ارتقای سلامت پندر

سابقه و هدف: صبحانه به عنوان مهم‌ترین وعده غذایی، بیش از سایر وعده‌ها توسط کودکان و نوجوانان نادیده گرفته می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مصرف صبحانه در دانش‌آموزان شهر قم و عوامل پیش‌بینی‌ کننده آن بر اساس سازه‌های الگوی ارتقای سلامت پندر انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 100 دانش‌آموز دختر مقطع دوم راهنمایی در سال تحصیلی 1390- 1389 صورت پذیرفت. نمونه‌گیری به صورت تصادفی طبقه‌بندی شده از میان مدارس راهنمایی شهر قم بود. چارچوب نظری مورد استفاده در این پژوهش، استفاده از سازه‌های الگوی ارتقای سلامت پندر بود. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد. داده‌ها پس از گردآوری با نرم‌افزار SPSS17 و آزمون‌های همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین تعداد دفعات مصرف صبحانه در دانش‌آموزان مورد مطالعه (5/1 ±) 3 بار در هفته بود. نمایه توده بدنی، ساعت بیدار شدن در صبح و سازه تأثیر‌گذارنده‌های بین فردی، همبستگی معنی‌داری با میانگین دفعات مصرف صبحانه در هفته نداشتند. از بین عوامل فردی و سایر سازه‌های الگوی ارتقای سلامت پندر دارای همبستگی معنی‌دار با رفتار، سازه‌های رفتارهای مرتبط پیشین، موانع درک شده، خودکارآمدی، اولویت‌ها و تقاضاهای رقابت‌کننده 69% تغییرات مصرف صبحانه در دانش‌آموزان دختر را پیش‌بینی کردند (0001/0 , p<68/12 =F , 69/0=R2). نتیجه گیری: در طراحی مداخلات تغذیه‌ای برای افزایش مصرف صبحانه در دانش‌آموزان دختر بهتر است بر استراتژی‌های افزایش خودکارآمدی و کاهش موانع درک شده تأکید شود. در نظر داشتن رفتارهای مرتبط پیشین و اولویت‌ها و تقاضاهای رقابت‌کننده با مصرف صبحانه می‌تواند در طراحی مداخلات اثربخش، کمک‌کننده باشد. واژگان کلیدی: صبحانه، الگوی ارتقای سلامت پندر، دانش‌آموزان